اصفهان با کمبود بودجه روبه‌رو است و مدیران شهری به هر عنوان در پی افزایش درآمدهای شهرداری و دیگر نهادها برای ثابت نگه داشتن و گاه افزایش کیفیت خدمات ارائه شده به شهروندان هستند. آنها همه تلاش خود را در جذب مشارکت‌های مردمی، اخذ عوارض، اداره ارزان شهر و ... انجام می‌دهند. در سالی که گذشت مجموعه مدیران شهری اصفهان ایده‌های متعددی را پیگیر شدند. تمرکز بر رویداد محوری و رونق بخشیدن به‌گردشگری رویداد در کنار ارائه طرح‌های جذاب برای انبوه‌سازان و همچنین گسترش ارتباط با شهرهای خواهر‌خوانده بخشی از تلاش های آنهاست. یکی از شعارهایی که مدام به گوش شهروندان می‎‌رسد کلیدواژه «اصفهان پایتخت تمدن و فرهنگ» است. این شعار یا کلیدواژه در بطن خود حاوی حلقه‌هایی تو در تو از پیوند اقتصاد، فرهنگ و اشتغال است. اما آیا این پیوندها فعال است؟ آیا مدیریت شهری توانسته از ظرفیت‌ها و گنجایش بی بدیل این شعار برای بهبود اکوسیستم اقتصاد شهری و ارتقای درآمدهای شهر و شهروندان استفاده کند؟برخی از آمارها همچون افزایش تعداد سینماها، بالا رفتن تعداد بازدیدکنندگان پیاده راه چهارباغ و حتی افزایش مشارکت شهروندان در پرداخت عوارض شهری یا روی خوش نشان دادن به طرح‌های پرداخت عوارض نوسازی نشان می‌دهد مدیریت شهری حداقل تا اینجا توانسته به بخشی از اهداف خود دست پیدا کند و مسیر صحیحی را در پیش بگیرد.اما سوال این است که آیا ادامه این مسیر ممکن است؟ مدیریت شهری تا کجا می‌تواند با  عوارض نوسازی و فروش اوراق مشارکت یا برگزاری مستقیم رویداد به‌ارتقای درآمدهای پایدار و تثبیت جایگاه خود به مثابه نهاد خدماتی-اجتماعی بپردازد.در حالی که شهرداری اصفهان گاه متهم به مداخله گری در امور فرهنگی یا تمرکز بر مسائل جانبی در اداره شهر می‌شود، آیا می‌توان امید داشت که روزی این مداخله یا تمرکز به ظاهر سطحی در نظر منتقدان آن تبدیل به ضرورت‌هایی برای ارتقای اقتصاد شهری اصفهان شود؟می‌توان در ابتدا این‌گونه پاسخ داد که شهرداری از‌منظر مداخله به اموری همچون برگزاری رویدادها ورود نکرده است. وقتی نگاهی به چند سال اخیر مدیریت شهری اصفهان بیندازیم خواهیم دید به طور تقریبی هیچ اثری از‌رویدادهای عرصه محور در اصفهان وجود نداشته است، به جز برگزاری جشنواره فیلـــم کودک و نوجوان یا همایش‌های پر طمطراق وکم محتوا اتفاقی در این شهر رقم نمی‌خورد. جای شهروندان در همین معدود رویدادها نیز خالی بود و اگر شما در یکی از محلات شهر از یک جوان راجع به فرهنگسرای محله و برنامه‌های آن پرس و جو می‌کردید پاسخی جز شانه بالا انداختن به دست نمی‌آوردید. اکنون در فصول مختلف سال شاهد برگزاری رویدادهای مختلف فرهنگی و هنری البته با بودجه شهرداری هستیم. همین موضوع شاید پاشنه آشیل مدیریت شهری در گسترش رویداد محوری باشد. وقتی بودجه از طرف یک نهاد عمومی به بدنه جامعه هدف تزریق می‌شود در کنار آن اخلاق، رفتار و بروکراسی اداری حاکم بر مدیریت شهری از در دیگر وارد می‌شود و همین ممکن است به نوعی برای افزایش مشارکت شهروندان و بروز خلاقیت‌های آنان مضر باشد. در همین جهت مدیریت شهری برای برون رفت از بحران مداخله‌گری کلیدواژه دیگری را تحت نام تسهیلگری مطرح کرده است، اما هنوز واژه تسهیلگری با توجه به بروکراسی حاکم بر‌مدیریت شهری نتوانسته خود را در عرصه عمل اثبات کند. هنوز نوعی امتناع در میان اهالی فرهنگ و هنر و صاحبان ایده برای مشارکت قاطع در رویدادهای شهری وجود دارد.مدیریت شهری برای از میان بردن این امتناع و در سطحی دیگر خودسانسوری و تلاش ناخودآگاه برخی از تشکل‌ها و نهادهای مردمی برای جلب نظر مدیران، باید ضمن ادامه دادن روند تسهیلگری این نشانه را برای طبقه خلاق مخابره کند که کسی قصد تحمیل نظرات سازمانی مدیران شهری یا منویات شخصی آنان را ندارد. آنها باید اطمینان پیدا کنند در صورت برگزاری هر رویدادی ایده و چرخه شکل‌گیری آن رویداد در اختیار خود آنها خواهد بود. اگر شهرداری بتواند از عضویت مدیران خود تحت نام دبیر اجرایی و جایگاه‌هایی نظیر آن در رویدادهای شهری جلوگیری کند و فضا را برای اداره آن توسط خود نخبگان فراهم کند آنگاه می‌توان شاهد عبور شعار اصفهان پایتخت تمدن و فرهنگ از ساحت نظر به عمل باشیم./اصفهان زیبا-اقتصادشهری